In ons land zijn er twee belangrijke manieren om geestelijke diensten te verlenen: de vrijwillige psychiatrische ambulante behandeling en de psychiatrische klinische behandeling. De vrijwillige behandeling wordt verstrekt aan mensen die er vrijwillig voor kiezen om van de diensten van dit type behandeling gebruik te maken. Ze wordt betaald uit particuliere bronnen. De psychiatrische klinische behandeling daarentegen wordt opgelegd aan mensen die vrijwillig beslissen om een psychiatrische behandeling te ondergaan. In veel andere landen wordt het ook wel onvrijwillige behandeling genoemd.
Gewoonlijk krijgt iemand die lijdt aan een geestelijke stoornis een psychiatrische ambulante behandeling. De ambulante behandeling duurt een week of twee. Het rehabilitatieprogramma voor dergelijke patiënten wordt ook verstrekt onder toezicht van een gediplomeerde professional. De details van de ambulante behandeling en de psychiatrische klinische behandeling worden verstrekt door gediplomeerde gezondheidswerkers.
De vrijwillige vorm van behandeling biedt echter een veel adequatere rehabilitatie dan de onvrijwillige poliklinische behandeling. Er is dan veel minder kans op zelfverminking. De vrijwillige vorm van behandeling is geschikt voor mensen die een grote stoornis hebben. Het is ook veel zinvoller voor mensen die niet in staat zijn om een behandelplan te hebben. In het geval dat dergelijke mensen onderbrengen zonder zelfs overleg de vrijwillige vorm van behandeling is de beste als zelfs na een week van de behandeling, kunnen ze nog steeds in staat zijn om te functioneren.
Het is belangrijk om de bovengenoemde diensten nauwlettend in de gaten te houden nadat zij er een gewoonte van hebben gemaakt regelmatig aanwezig te zijn. In geval van niet-naleving kan de rechtbank dwingende maatregelen opleggen tegen de verstekeling. Het is de verantwoordelijkheid van de mensen om zich aan dergelijke eisen te houden. Aangezien het om vrij zware verplichtingen gaat, moeten de mensen de gevolgen van hun eigen daden dragen.